Film opowiada o grupie dzieci, które właśnie kończą szkołę podstawową. Jest to właściwie jeden dzień z ich życia. Troje głównych bohaterów i ich historie. Niewinne spotkanie, które niesie za sobą szereg tragicznych konsekwencji. Film mocno zapada w pamięć ... Poznajemy trzy postacie ...
Gabrysia ...
Dziewczynka z dobrego domu... grzeczna, miła i dobrze się ucząca.
Szymek ...
Chłopiec mieszkający w ciasnym mieszkaniu wraz z niepełnosprawnym ojcem.
Czarek ...
Bieda, uboga dzielnica i malutki, wiecznie płaczący brat w pokoju.
Obserwujemy codzienne życie każdego z nich. Nikt się nie uśmiecha, nikt nie rozmawia ze sobą w sposób odpowiedni do ich wieku. Dialogi pełne są agresji.
Gabrysia, pulchna dziewczynka szuka w sobie swojej kobiecości. Dlaczego w pewnym momencie filmu duszkiem wypija wrzątek? W chwili przygotowań do apelu szkolnego zostaje przyłapana przez swojego ojczyma naga w łazience. Mężczyzna nie mówi nic... bez słowa patrzy.
Szymon, na pierwszy rzut oka opiekuńczy syn. Wykonuje wszystkie obowiązki związane z opieką nad ojcem. Nagle jednak, zupełnie bez powodu wymierza mu ciosy w twarz... W szkole jest ulubieńcem klasowym... Wszystko to skrajne.
Czarek dzieli pokój z malutkim bratem. starszy brat traktuje go jak śmiecia. Sam Czarek też nie sprawia wrażenia grzecznego chłopca. W drodze do szkoły głodnego psa wabi mięsem i nagrywa telefonem. Robi to tylko po to żeby czerpać z tego satysfakcję.
Brak w tym wszystkim empatii, zrozumienia i szacunku... Film pokazuje, że nawet z nudów jesteśmy w stanie ... No właśnie. Co młody człowiek jest w stanie zrobić z nudów? Jak wiele jest w stanie poświęcić dla uwagi rówieśników, dla zasłynięcia. Film pozostawia wiele niewiadomych na które sami musimy sobie odpowiedzieć. I to w takich filmach lubię najbardziej.
Najważniejsze szczegóły zostawię dla tych którzy jeszcze nie widzieli filmu.
A oto zwiastun ...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz